Τα παιδικά του χρόνια

Ο Pantani γεννήθηκε στις 13 Γενάρη του 1970, στο Bufalini de Cesena, ένα χωριό κοντά στις ακτές τις Αδριατικής. Ο πατέρας του ήταν υδραυλικός και τα παιδικά του χρόνια ήταν μάλλον φτωχικά. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του το περνούσε με τον παππού του Sotero, τον οποίο και υπεραγαπούσε και μάλιστα λέγεται πως τα λόγια του τον συντρόφευαν ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του.

Από το φανταστικό ημερολόγιο του Karl von Drais, Καρλσρούη 1817.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ, νομίζω πως κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε αν βρισκόταν στην θέση μου. Γιατί έχω στο πλάι μου μια μηχανή, την δική μου μηχανή, το παιδί μου. Θα το ονομάσω “Μηχανή περπατήματος” αν και ενδόμυχα θα ήθελα να ονομαστεί Draisine μια μέρα, να πάρει το όνομά μου, όπως συμβαίνει με όλα τα παιδιά στον κόσμο. Γιατί μπορεί κάποιος να το κοιτάξει και να δεί μοναχά δυό ξύλινες ρόδες και ένα ξύλινο πλαίσιο, αλλά αυτό το ξύλο είναι τόσο μαλακό σαν σάρκα. Κι αν κάποιος πει πως μια μηχανή δεν έχει ψυχή, θα το κάνει γιατί δεν θα ξέρει πως του έβαλα την δική μου.

Διαβάζοντας την ιστορία του Tour de France, έπεσα πάνω σε ένα αρκετά παράξενο περιστατικό.

Το 1904 ο Maurice Garin κέρδισε το Tour, αλλά… ένας πιτσιρίκος τον πρόδωσε! Ο μπόμπιρας είχε δει να μπαίνουν μέσα στο τρένο διάφοροι ποδηλάτες, ανάμεσα στους οποίους και ο μετέπειτα νικητής, για να καλύψουν τμήμα της διαδρομής, την ώρα που οι συναγωνιστές τους έκαναν μανιωδώς πετάλι… Τι ακριβώς συνέβη όταν το παιδί αναγνώρισε τον Garin δεν το γνωρίζουμε γιατί τα αρχεία εκείνης της χρονιάς χάθηκαν κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όταν και τα μετέφεραν από την Γαλλία για να τα γλιτώσουν από την γερμανική κατοχή.

Η ιστορία που ακολουθεί βασίζεται σε αυτό το γεγονός, αλλά με τελείως φανταστικά γεγονότα και ονόματα. Επίσης μπορεί να υπάρχουν τεχνικές λεπτομέρειες που να μου ξεφεύγουν, ούτως ή άλλως τα στοιχεία από τις εποχές εκείνες είναι λίγα…

Α! Και κάτι άλλο. Το Tour φέτος ξεκινά στις 3 Ιουλίου…

Τα παιδικά χρόνια

Ο Φυσφιρίγγος γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου του 1980. Οι γονείς του ήταν ακροβάτες, μία τέχνη για την οποία ο Φ. έδειξε την αποστροφή του από μικρός, θεωρώντας απαράδεκτο το να ιδρώνει κανείς κατά την εργασία του [1].

Ο Φ. δείχνει από μικρός την ικανότητά του στην ζωγραφική. Σε ηλικία μόλις 5 ετών φτιάχνει το πρώτο του έργο με την ονομασία “Μαμά κοίτα, 'κόνη” στο οποίο απεικονίζεται μια μικροσκοπική μαύρη κουκκίδα σε κενό καμβά (ξυλομπογιά, 21x29.7 εκ. Εθνική Πινακοθήκη). Πριν ακόμα φτάσει στην ηλικία των 10 ετών, τα έργα του εκτίθενται σε μια σκηνή του Straordinario, του τσίρκο στο οποίο εργαζόταν η οικογένειά του. Καθώς το Straordinario περιοδεύει στην Ευρώπη, η φήμη του μικρού Φ. εξαπλώνεται κι είναι θέμα χρόνου να περάσει τον Ατλαντικό. Το 1992 γίνεται εξώφυλλο στο New Yorker με τον τίτλο “Ένας μικροσκοπικός θαυματοποιός - Πως ένα δωδεκάχρονο αγόρι αλλάζει την πορεία της τέχνης”. Οι γονείς του αποφασίζουν να τον γράψουν στην ΑΣΚΤ του Μιλάνο, όπου αποφοιτά σε ηλικία μόλις 15 ετών. Φιλοτεχνεί το (διάσημο σήμερα) “λάμπα αναμμένη και γύρω σκοτάδι” όπου απεικονίζεται μια μεγάλη λευκή βούλα σε μαύρο καμβά (ελαιογραφία, 12x12 εκ., Λούβρο).